نکات عکاسی از طبیعت

عکاسی دیجیتال به عکاسی از نور خورشید، آبشار و کوه های سر به فلک کشیده کمک بسیاری کرده است. اما تا وقتی شما ندانید که بهترین زمان سال برای عکاسی چه زمانی است، هر چقدر هم دوربین های مجهزی داشته باشید باز هم عکس تان چنگی به دل نمی زند.
با آغاز ماه مهر و فصل پاییز، طبیعت رنگ به رنگ هر عکاسی را به شوق و شور وا می دارد که غیر از لذت بردن از مواهب خداوند آنها را در عکس هایی که می گیرد به یادگار ذهن ما بسپارد. در این پست قصد دارم با ذکر نکاتی که خود شما بهتر از من از آنها اطلاع دارید این شور و شوق را دو چندان سازم:

- از انتها به ابتدا برسید.

حتما در کتاب ” هفت عادت مردمان موثر” با این جمله آشنا گشته اید. اگر این جمله را در وادی عکاسی وارد کنیم باز هم جواب خواهیم گرفت. وقتی که هدفی برای عکاسی ام داشته باشم مطمئنا از فضا بیشترین استفاده را خواهم برد. این نکته را جزو عادت خود کنیم. نه اینکه به همه چیز به چشم عکس و تصویر نگاه کنیم. که حتی اگر چنین هم کنیم باز هم برده ایم. منظورم از بیان این جمله این است که فقط به عکس گرفتن و خالی کردن حافظه دوربین اکتفا نکنیم. کشف کنیم که این فضا چه قابلیتی دارد و من با عکسم می خواهم چه چیزی بیان کنم. حتی می توانم این هدف را در نظر بگیرم که : ” من با این عکسم می خوام آرامش را به بینندگانم هدیه دهم.”
- عکاسی را عکاسی کنید.
شاید من در یک یا دو زمینه عکاسی قوی باشم، اما حتما نقائصی هم دارم. چه اشکال دارد که از صاحبنظران در رابطه با تکنیک های عکاسی سوال بپرسم و از آنها چگونه خوب عکس گرفتن را یاد بگیرم.
- طبیعت فقط عکاسی نیست.
عکاسی شاید هنر ثبت لحظات ناب زندگی باشد. بیشتر زندگی کردن است با تمام عناصر عکس. نور، رنگ، جلوه، سوژه، فرم، فضا. من با تمام این اجزا باید یکی شوم. پس شاید بهتر باشد برای عکاسی از طبیعت مدتی را در فضای طبیعت زندگی کنم. شاید لازم باشد فضای اطرافم را بهتر بشناسم. شاید بهتر باشد که در این بستر آرامش کمی به روح خودم برسم. ببینم من با کدام صحنه روحم به عشق دست می یابد. همان صحنه را به تصویر بکشم. شعار من در عکاسی این است: چنان عکاسی کن که عطر گلی که در تصویرت است به مشام بیننده ات برسد.